XAnielicaX

Zaniewidziałeś mnie Zobojętniałeś na moją nieobecność Przestałeś chcieć . . . Moje nieistnienie Nie istnieje dla Ciebie Nie istnieję . . . Słyszysz krzyk? Znam go tak Jakbym to ja krzyczała Cierpienie nie jest milczeniem

Życie kładzie na tobie cień Przekracza co dzień możliwości Pokonuje prawdopodobieństwo zdarzeń Wygrywa każdy wyścig Rani aż do dna Rzucaj cień większy niż ty sam Przekraczaj swoje możliwości Zmień prawdopodobne na pewne Wygraj wyścig o nowe życie Rań aby cierpieli Czy nienawiść jest odpowiednim słowem? Gdzie jest meta dla oszukujących?

Epicedium Ona śpiewała pieśń Pochwalną dla śmierci Milczała kiedy Okrzyknęli ją grzechem Teraz patrzę na nią Jest jak obraz pośród ram Ten o który prosiła kiedyś . . . Czy pamiętasz? Podobno była piękna I widziała więcej Nie mogła tutaj zostać Inność rodzi zawiść Nie okłamujcie jej! Odejście jest najtrudniejsze Ona już nigdy . . . Przebaczenie i zapomnienie Dziś żegnam ją za was Płaczę . . . była dla mnie wszystkim Nie walczyła do ostatniej

Ignissa Zaplątana w sieć Ostrych słów Zmartwychwstaje raz Ten ostatni mój  krzyk Uniosę się lekka Chwilą mojej zemsty Skrzepła gwiazda Oznaczy dziś nieba Myślą zasieję strach Umysłów jasność zginie Gestem złamię krzyże Konającego imperium Słowem zburzę świata Porządek ten odwieczny W chwili odejścia Idealna po wieczność Krusząc kamienne serca

Uśmiecham się Spójrz na mnie Uśmiecham się Ciągle mówisz Że to za mało Szczerze do krwi Uśmiecham się Więc czemu Ocierasz łzy Ostatni raz Uśmiecham się Gdy bez przymusu Całujesz chłód moich rąk

Zwróć swoje serce Prawowitemu właścicielowi Ciemna gwiazda z plastiku Nie warta dostrzeżenia Zamknij sentymenty Klatką oschłości Syty umysł precyzji Okiem się stanie Ukrzyżuj marzenia Stalowymi gwoździami prawdy Krzykiem milczącym Zatykane usta Wymaż wspomnienia Gumką swoich rysunków Białe plamy Znają mnie inną Wraz ze świtem Zgiń i powstań Nie ocieraj łez Których nie ma

Tafla Spoglądam w taflę marzeń Pochylam się pragnąc bliskości Bezgłośnie błagam O spełnienie Zimny wiatr Kpi ze mnie Gorące słońce zbyt daleko By dać nadzieję Roję sobie Widzę sen Upragniony najbardziej Milcząco przyciąga Ziemia twarda Odmawia mi spoczynku Ostygły księżyc Dostrzega tylko siebie Odbijam się w oczach Lazurowych fantazji Czytam dźwięki Nie zmąconej ciszy Gorzkie powietrze Każe mi oddychać Wygasłe gwiazdy Których nie potrafię zrozumieć Dotykam taf

Cena Wolności Co dzień coraz bardziej Pragniesz mnie swoim pożądaniem Odzierasz mnie Z mojej niewinności Mrużysz oczy z rozkoszy A łzy spadają bez echa Zamykasz klatkę miłosnych zakazów Skrzydła tłuką o złote pręty cierpienia Kiedy po raz nieskończony Spadnie świetlistobiałe pióro Zgaśnie blask nadziei Ona umiera ostatnia Kiedy się spostrzeżesz Czas się nie zlituje Nie wskrzesi Twojego sumienia Pozostawiając zachodzące krwią słońce

Skaza Odwracasz twarz Gubiąc spojrzenie Zagryzasz wargi Oblekając się w woal Nieprzeniknionych tajemnic Okłamujesz tylko siebie To znamię Czarne ziarno Pręgi mroczne Ukryte we mgle Odkąd pamiętasz Ta skaza wewnątrz Ciebie...

Kraina Pod Powieką Dnia Gdy tylko zamykam oczy Oślepia mnie ciemność Powietrze gęste smutkiem Poranić może zmysły Cisza wieje nicością Wieczna chwila trwa niezmienna Aż nagle! Krótka wizja Twoja twarz taka zapamiętana Nieme usta szepczące słowa z przeszłości Niewidzące oczy Patrzące tylko na mnie Trzask! Kurtyna widzenia opada Nieusłyszane słowa Nieuchwycone spojrzenia Pozostaje tylko po krainie Mała kropla Wypływająca z kącika dnia...